“தூக்கம் என்பது பலவீனமானவர்களுக்கு”, “வெற்றி பெற வேண்டுமென்றால் 18 மணி நேரம் உழைக்க வேண்டும்” – இதுபோன்ற வாசகங்களை இன்ஸ்டாகிராம் ரீல்ஸிலும், லிங்க்ட்-இன் (LinkedIn) பக்கங்களிலும் அடிக்கடி பார்க்கிறோம். இடைவிடாமல் ஓடிக்கொண்டே இருப்பதை, ஓய்வே எடுக்காமல் உழைப்பதை ஒரு கௌரவமாக நினைக்கும் இந்த மனநிலைக்குப் பெயர்தான் ‘ஹஸில் கல்ச்சர்’ (Hustle Culture).
ஆனால், இது எப்போது ஆரோக்கியமான உழைப்பைத் தாண்டி, ‘டாக்ஸிக்‘ (Toxic – நச்சுத்தன்மை) நிலைக்கு மாறியது?
70 மணி நேர சர்ச்சை முதல்…
இன்ஃபோசிஸ் நாராயண மூர்த்தி, “இளைஞர்கள் வாரம் 70 மணி நேரம் உழைக்க வேண்டும்” என்று சொன்னபோது வெடித்த விவாதம் இன்னும் ஓய்ந்தபாடில்லை. சமீபத்தில், ஒரு மணப்பெண் திருமண மேடையில் லேப்டாப்பில் வேலை பார்த்த புகைப்படம் வைரலானதும் இந்த விவாதத்தை மீண்டும் சூடுபிடிக்க வைத்துள்ளது. தனிப்பட்ட வாழ்க்கையைத் தியாகம் செய்துவிட்டு, வேலையே கதி என்று கிடப்பதை இந்த சமூகம் ஏன் கொண்டாடுகிறது?
சமூக வலைத்தளங்களின் மாயை:
“நான் காலை 4 மணிக்கு எழுந்து ஜிம் போவேன், 6 மணிக்கு மீட்டிங், இரவு 11 வரை வேலை…” என்று இன்ஃப்ளூயன்ஸர்கள் போடும் வீடியோக்கள், சாதாரண மனிதர்களுக்கு ஒருவித மன அழுத்தத்தை (FOMO) உண்டாக்குகிறது. நாமும் இப்படி ஓடவில்லையென்றால் வாழ்க்கையில் தோற்றுவிடுவோமோ என்ற பயத்தை இது விதைக்கிறது.
உடலையும் மனதையும் தின்னும் நோய்:
இந்தக் கலாச்சாரத்தின் விளைவு மிகவும் ஆபத்தானது.
பர்ன் அவுட் (Burnout): வேலைப்பளுவால் ஏற்படும் அதீத மனச்சோர்வு இன்று இளைஞர்களிடையே அதிகரித்துள்ளது.
உடல்நலப் பாதிப்பு: 25-30 வயதிலேயே மாரடைப்பு வருவதற்கு, தூக்கமின்மையும் அதீத ஸ்ட்ரெஸ்ஸும்தான் முக்கியக் காரணம் என்று மருத்துவர்கள் எச்சரிக்கின்றனர்.
‘அமைதியான புரட்சி’ (Quiet Quitting):
இதற்கு எதிர்வினையாகத்தான் ஜென்-சி (Gen Z) இளைஞர்கள் மத்தியில் “Quiet Quitting” என்ற டிரெண்ட் உருவானது. “கொடுக்கும் சம்பளத்திற்கு வேலை செய்தால் போதும்; உயிராபத்து வரும் அளவுக்கு உழைக்கத் தேவையில்லை” என்ற மனநிலை இப்போது பரவலாகி வருகிறது.
வெற்றி முக்கியம்தான். ஆனால், அதை அனுபவிக்க ஆரோக்கியமான உடலும், நேரத்தைச் செலவிட குடும்பமும் அவசியம். “வேலை என்பது வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதிதானே தவிர, வேலையே வாழ்க்கை இல்லை” என்பதை இந்தத் தலைமுறை உணரத் தொடங்கியுள்ளது. லேப்டாப்பை மூடிவிட்டு, கொஞ்சம் வானத்தைப் பார்ப்போம்… வாழ்க்கை அழகானது!