முரளி சண்முகவேலன்
முகப்புப் படம்: The Huffington Post
ஹிலரி கிளிண்டனுடைய ஆதரவாளர்களும் அமெரிக்க இடதுசாரிகளின் வீழ்ச்சியும்
ஜனவரி 20ஆம் தேதி ட்ரம்ப் அமெரிக்க அதிபராக பதவியேற்ற அன்று, வாஷிங்டன் உள்ளிட்ட அமெரிக்க நகரங்களிலும் லண்டன் போன்ற மற்ற நாடுகளில் உள்ள பெருநகரங்களிலும் அன்னாரின் பதவியேற்புக்கு கண்டனம் தெரிவித்து எதிர்ப்புப் பேரணி நடந்தேறியது.
இந்த எதிர்ப்புப் பேரணியில் அதிக அளவில் கலந்து கொண்டவர்கள் பெண்கள். முக்கியமாக, வெள்ளைப் பெண்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். அவர்களோடு மற்றவர்களும் கலந்து கொண்டாலும் வெள்ளைப் பெண்கள் அதிகளவில் கலந்து கொண்டனர். அதிபர் பதவியேற்பு விழாவுக்கு வந்தவர்களைவிட எதிர்ப்புப் பேரணிக்கு வந்தவர்களே அதிகமென ஊடகங்கள் தெரிவித்தன.
இந்தப் பேரணி குறித்து உணர்ச்சிவசப்பட்டவர்களை (அவர்களில் பலபேர் பெண்கள்) நானறிவேன். நாமும் கலந்து கொள்வோம் என, லண்டனில் உள்ள சில நண்பர்கள் என்னை அழைத்தனர். சனிக்கிழமையன்று குளிர் அதிகமாக இருந்ததால் வெதுவெதுப்பு வேண்டி புரட்சியில் பங்கெடுப்பதை ஒத்திப் போட்டுவிட்டேன். இன்னொருமுறை வாய்ப்பு கிடைக்காமலா போய்விடும்?
இந்தப் பேரணியின்போது ட்வீட்டுகள் தகதகத்தன. கலந்துகொண்ட பெண்களும் மற்றவர்களும் மிகுந்த உத்வேகத்துடன் ட்ரம்புக்கு எதிராகக் குரலெழுப்பினர். அதேசமயத்தில், இந்தப் பேரணியில் கலந்துகொண்ட சில கறுப்பினப் பெண்களும் பேரணியில் பங்கெடுக்காத மற்றவர்களும் சில ட்வீட்டுகள் அனுப்பினர். இந்த ட்வீட்டுகள் மிக முக்கியமானவை.
அப்படி வந்த பல ட்வீட்டுகளின் சாரம் இது: பேரணியில் பங்கெடுக்கும் அனைத்து வெள்ளைப் பெண்களுக்கும் மனமார்ந்த நன்றி. 53 சதவிகித வெள்ளைப் பெண்கள் ட்ரம்புக்கு வாக்களித்தது உங்களுக்குத் தெரியும். அதாவது, உங்களைச் சுற்றியுள்ள உங்கள் குடும்பத்தினர், நண்பர்கள், உறவுப் பெண்கள் – ஆகியவர்களில் பாதிக்கும் மேல் ட்ரம்புக்கு வாக்களித்துள்ளனர். எனவே, நீங்கள் உங்கள் விவாதங்களை எங்கே தொடங்க வேண்டும் எனத் தெரியும் என நம்புகிறோம்.
[ட்வீட் 01](https://twitter.com/Embraceblackk/status/822946164093886465)
[ட்வீட் 02](https://twitter.com/ShowUp4RJ/status/822903170825330693)
[ட்வீட் 03](https://twitter.com/rayloviejones/status/823409222876471296)
வாஷிங்டனிலும் நடைபெற்ற இந்தப் பேரணியில் பங்கேற்ற பிரபல பாடகர் மடோனா, உணர்ச்சிவசப்பட்டு வெள்ளை மாளிகையை தகர்க்க, தான் நினைத்ததாகக்கூறி கைதட்டல் வாங்கினார் (வெள்ளை மாளிகை இந்த அறிக்கை குறித்து விசாரிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறது என்றவுடன் மறுநாளே அதை மறுத்தார். ‘தகர்ப்பது’ என்ற வார்த்தையை ஒரு உருவகத்துக்காக சொன்னேன் என்றும், தான் வன்முறையை விரும்பாதவள் என்றும் பின்வாங்கினார்).
ஹிலரியின் தேர்தல் பிரச்சாரம் எடுபடாமல் போனதற்கு இரண்டு முக்கியக் காரணங்கள் மேற்சொன்ன நிகழ்வுகளில் அடங்கியுள்ளன. அவரின் ஆதரவாளர்கள், பெருநகரங்களில் வாழக்கூடிய நடுத்தரக் குடியைச் சேர்ந்த தாராளவாத வெள்ளையர்கள். அவர்களின் அரசியல் அடிப்படை அரசியல் நுகர்வு அரசியல். அதாவது, அவர்களுக்கு அரசியலேகூட நுகர்வுப் பண்டம்தான். அவர்களுக்கு முன்மாதிரியாக விளங்கக்கூடிய நுகர்வு கலாச்சாரத்தை முன்வைக்கக்கூடிய, சாதாரணர்களின் வாழ்க்கைக்கு சம்பந்தமே இல்லாத மடோனா போன்ற பிரபலங்கள். இவர்களோடு வால் ஸ்ட்ரீட் செல்வந்தர்களையும் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்.
இரண்டாவது காரணம், அமெரிக்கக் கறுப்பர்களுக்கு ஹிலரியின் மேல் நம்பிக்கை இல்லை என்பது கசப்பான உண்மையாகும். ஹிலரிக்கு வாக்களித்தவர்களில் அதிகம் பேர் கறுப்பர்கள் என்றபோதிலும் ஒட்டுமொத்த வாக்குகள் அவருக்கு குறைவாகவே கிடைத்தன. அதாவது, கடந்த தேர்தலில் ஜனநாயகக் கட்சியைச் சேர்ந்த ஒபாமாவுக்கு கிடைத்த கறுப்பர்களின் வாக்குகளைவிட இத்தேர்தலில் அதே கட்சியைச் சேர்ந்த ஹிலரிக்கு குறைவாகவே கிடைத்தது.
பட உதவி: ScoreBoredSports
இதற்கு பல காரணங்கள்: ஹிலரி 1983இல் அர்கன்சாஸ் மாநில கவர்னரின் மனைவியாக (வாக்குச் சேகரிப்பிலும் முக்கியப் பங்குவகித்தார்) இருந்தது முதல் 2008 வரை அரசியல் அதிகார வெளிச்சத்தில் தொடர்ந்து இருந்துவருவதால் ஒரு அதிகார வர்க்கத்தின் பிரதிநிதியாகவே இவர் சாமானியர்களுக்கு தெரிந்தார்.
கவர்னரின் மனைவி, பின்னர் அதிபரின் மனைவி, அதன் பின் ந்யுயோர்க் நகரத்தின் செனட்டர் (இரு முறை, ஜார்ஜ் புஷ் அதிபர் அப்போது), பின்னர் வெளியுறவுத்துறை செயலர் என, அதிகார வட்டத்துக்கு அருகிலேயே இருக்க விரும்புபவர் என்ற தோற்றமும் அவரைப்பற்றி இருப்பதும் உண்மை.
இதற்கிடையில், அவரும் அவர் கணவரும் ஆரம்பித்த கிளிண்டன் நிறுவனம் வெவ்வேறு செல்வந்தர்களிடமிருந்து நிதிக் கொடைகளைப் பெற்றதும் – குறிப்பாக, வலதுசாரி ஊடகங்களில் – ஒரு பிரச்னையாக உருவெடுத்தது. அதிபராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டால் இந்த கொடை நிறுவனத்தின் சர்வதேசக் கிளையை மூடவும் தயாராக இருப்பதாக ஒரு கட்டத்தில் அறிவிக்கும் அளவுக்கு அவருக்கு நெருக்கடி அதிகரித்தது.
அது மட்டுமல்ல; அவரது வெளியுறவுக் கொள்கைகள் ஒரு குறைந்தபட்ச மனிதநேயத்தின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்படவில்லை. குறிப்பாக, இடதுசாரி கொள்கைகளுக்கெதிரான அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தை நிலைநிறுத்துவதிலேயே அவர் மும்முரமாக இருந்தார்.
லிபியாவில் ஏற்பட்ட பேரழிவுக்கு நேட்டோவை முன்னிறுத்தி அவரது தலைமையில் உருவாகிய வெளியுறவுக் கொள்கை ஒரு காரணமென இன்று எல்லோராலும் ஒப்புக் கொள்ளப்படுகிறது. லிபியாவில்நேட்டோவின் ஆக்கிரமிப்பு குறித்து பேராசிரியர் மப்ரூக் டெர்பேஷ் இடது சாரி சிந்தனையாளர்தாரிக்அலியிடம் பகிர்ந்து கொள்ளும் [காணொளி](https://www.youtube.com/watch?v=NvSi6CsjVDo)
இஸ்லாமிய சகோதரத்துவம் (Islamic Brotherhood) என்றறியப்பட்ட தீவிரவாதக் குழுக்களை ஆதரித்து வளர்த்துவிடுவதில் ஹிலரியின் தலைமைக்கு எந்தவிதமான தயக்கமும் இல்லை. இதற்கு அச்சாரமாக லிபியாவில் கடாஃபியின் ஆட்சியைக் கவிழ்த்தது பற்றி ஏகாதிபத்திய பெருமை கலந்த வெற்றிக்களிப்புடன் அவர் பேசிய இரண்டு காணொளிகளை உதாரணமாகச் சொல்லலாம்.
[காணொளி 1](https://www.youtube.com/watch?v=mlz3-OzcExI)
[காணொளி 2](https://www.youtube.com/watch?v=5l9-wxnCnu4)
ச்லொவெய் சிஜெய்க் என்ற அரசியல் தத்துவப் பேராசிரியர் சொன்னதுபோல, ஹிலரி பனிப் போர் அரசியல் சகாப்தத்தின் தொடர்ச்சியாகவே இருந்தார். அவரது வெளியுறவுக் கொள்கைகள் எந்தவிதத்திலும் அமைதியை முன்னிறுத்துவதாக இல்லை.
உள்ளூரிலோ, அரசியல் சரித்தன்மையுடன்(Political Correctness) எதை எங்கு பேசினால் பொருத்தமாக இருக்கும் என்று புரிந்தவராக – அதிகார வளையத்துக்குள் வலம்வந்தவராக இருந்தார். ஆனால் இந்த அரசியல் சரித்தன்மையானது அவரின் செயல்பாடுகளோடு முரண்பட்டது. வறுமை ஒழிப்பைப் பற்றியும் சமூக அநீதியையும் எல்லா இடங்களிலும் பேசிய ஹிலரிக்கு வால் ஸ்ட்ரீட்டில் நெருங்கிய நண்பர்கள் இருந்தனர். ட்ரம்பை விட அவருக்கு கார்ப்பரேட்டுகள் அதிக தேர்தல் நிதியை வழங்கின. இதுவெல்லாம், அவர் யாருடைய பையில் இருக்கிறார் என்பதைக் காட்டியது. உலகில் உள்ள ஹெட்ஜ்ஃபண்ட் ராஜ்ஜியத்தின் நிதிஅரசரான ஜோர்ஜ் சொரோஸ் அவருக்கு நெருங்கிய நண்பர். இந்த சொரோஸ் தான் உலகெங்கும் ஜனநாயகம் தழைக்க ‘ஓப்பன் சொசைட்டி’ (வெளிப்படைச் சமூகம்) என்ற தன்னார்வ நிறுவனக் குழுமம் வைத்து நடத்தி வருகிறார். அரசியல் தத்துவ அறிஞர் கார்ல்பொப்பரின் மாணவரான இவர், உலகெங்கும் ஜனநாயகம் தழைக்க வேண்டுமெனில் நிதி வளங்களும் பங்குச் சந்தைகளும் தடையற்று இருக்கவேண்டுமென்பதில் நம்பிக்கை கொண்டவர்; அதன்மூலம் பயனடைந்தவர். இவர், ஹிலரியின் தீவிர ஆதரவாளர்.
எனவேதான், ஒபாமாவுக்கு இருந்த கறுப்பின மக்களின் ஆதரவு ஹிலரிக்கு இல்லாமல் போய்விட்டது. குறிப்பாக, இளைஞர்கள் அவரை சந்தேகக் கண்களுடனேயே பார்த்தனர்.
சமூக அநீதிக்கு எதிராகக் குரல் கொடுத்த அவருக்கு ஆதரவாளர்கள் அனைவரும் பிரபல கோடீஸ்வர செல்வந்தர்கள். மடோனா, ஜொர்ஜ் க்ளூனி, கேடி பெர்ரி, மாட் டேமன் போன்ற ஹொலிவுட் பிரபலங்களின் செல்வாக்கு ஊடகங்களில் பெருமளவு ஹிலரியின் புகழ்பற்றி பேசவைத்ததே தவிர, பெருநகரங்களை விட்டு சென்றவுடனே அங்கிருக்கும் வெள்ளை (படித்த/படிக்காத) இனப் பெண்கள் அவரை நம்ப மறுத்தனர்.
ஒரு [புள்ளிவிபரத்தின்படி](http://edition.cnn.com/2016/11/09/politics/clinton-votes-african-americans-latinos-women-white-voters), ஒபாமாவுக்கு வாக்களித்ததைவிட ஹிலரிக்கு ஐந்து சதவிகித கறுப்பர்கள் குறைவாக வாக்களித்தனர். ஒபாமா வென்ற மாநிலங்களான ஃப்ளோரிடா, பென்சில்வேனியா, ஒஹையோ, விஸ்கான்சின் ஆகிய இடங்களில் ஹிலரி தோற்றுப்போனார் அல்லது ட்ரம்ப் எளிதாக வென்றார். இம்மாநிலங்கள் அனைத்தும் ஒரு காலத்தில் கனரக தொழிற்சாலைகளுக்கு பேர் போனவை. இப்போது, இம்மாகாணங்கள் மயானக் காடுகள்போல உள்ளன என்றால் மிகையாகாது. இம்மாகாணங்களில் நிலவிவரும் வறுமைக்குக் காரணம், உலகமயமாக்கலுக்கு வழிவிட்டு அமெரிக்கப் பொருளாதாரத்தை கவனிக்காமல்விட்டதே என ட்ரம்ப் வாதாடியதில் உண்மையில்லாமல் இல்லை. அவற்றை ஹிலரி அங்கீகரிக்க மறுத்தது அவரது அரசியல் நம்பகத்தன்மைக்கு கிடைத்த அடி.
இந்த அதிபர் தேர்தலில் இன்னொருவரும் இதே காரணங்களைச் சொல்லி அதிபர் தேர்தலில் நிற்க முயன்றார். பெர்னி சாண்டர்ஸ். ஜனநாயகக் கட்சியில் ஹிலரிக்கு எதிராக நின்று, தோற்றுப்போன இடதுசாரி வேட்பாளர்: பெர்னிக்கும் ஹிலரிக்கும் கடைசி வரையில் போட்டி மிகக் கடுமையானதாக இருந்தது.
ஜனநாயகக் கட்சியின் அதிபர் வேட்பாளராக தேர்ந்தெடுக்கப்பட 2383 வாக்குகள் தேவை. ஹிலரி இறுதிச்சுற்றில் 2,220ம், பெர்னி 1,831ம் பெற்றனர். ஹிலரியின் வெற்றிக்குக் காரணம், அவரது கட்சியில் சூப்பர் பிரதிநிதிகள் (super delegates) என்றழைக்கப்படும் கட்சி நிர்வாகிகளின் 639 வாக்குகளில் 591 வாக்குகள் அவருக்கு சாதகமாக விழுந்ததேயாகும்.
இந்த சூப்பர் பிரதிநிதிகள் கட்சியின் செல்வாக்குப் படைத்தவர்கள். நம்மூர் மாவட்டச் செயலாளர்கள்போல. இவர்கள் அனைவரும் ஹிலரிக்கு வாக்களிக்கக் காரணம், அமெரிக்க ஜனநாயகக் கட்சிக்கு பெர்னியின் இடதுசாரி அரசியல் கொள்கை உகந்ததாக இல்லை. அதேசமயத்தில், பெர்னி சென்ற இடமெல்லாம் அவருக்கு மக்களின் வரவேற்பு பலமாக இருந்தது.
ஆனால் ஹொலிவுட் பிரபலங்கள், செல்வந்தர்கள், ஹிலரிக்கு வாக்களித்த பெருநகரத்து கனவான்கள், சீமாட்டிகள் ஆகிய அனைவருக்கும் பெர்னியின் இடதுசாரி அரசியல் உவப்பற்றது. ஆனால் black lives matter, இளைஞர்கள் பெர்னியின் பின் திரண்டனர். உதாரணமாக, ஹிலரி தோற்றுப்போன பென்சில்வேனியா மாநிலத்தில் பெர்னிக்கு மிகப் பிரமாதமான ஆதரவு இருந்தது. இதற்குக் காரணம், இங்குள்ள தொழிலாளர்களின் மனநிலையை அறிந்து அவர் வாக்குச் சேகரித்ததே காரணமாகும் (பின்னால், ஹிலரி ஜனநாயகக் கட்சி வேட்பாளராகியவுடன் பெர்னியின் கணிசமான ஆதரவாளர்கள் ஹிலரிக்கு வாக்களிக்க மறுத்ததும் அவரது தோல்விக்கு ஒரு காரணமாகும்).
இன்னும் சொல்லப்போனால் பெர்னியின் வளர்ச்சி ஜனநாயகக் கட்சியின் பழுத்த தலைகளுக்கு (ஒபாமா உள்பட) பெருத்த கவலையை உண்டாக்கியது. எனவே, சூப்பர் பிரதிநிதிகளில் 80 சதவிகிதத்தினருக்கும் மேலானோர் ஹிலரிக்கு வாக்களித்தது ஜனநாயகக் கட்சியை இடதுசாரி தலைமையிலிருந்து மீட்கக் கிடைத்த வாக்காகும். அதற்கு ஏற்றபடியாக ஹிலரியினுடைய ஆதரவு வட்டாரம் இடதுசாரிகளுடன் சேராது என்பதில் சூப்பர் பிரதிநிதிகளுக்கு நம்பிக்கை வார்த்தது.
பெர்னிக்கு ஜனநாயகக் கட்சியின் அடிமட்ட உறுப்பினர்கள் அளித்த ஆதரவு, அங்குள்ள பொருளாதார மிதவாதிகளுக்கு (வலதுசாரிகள்?) பிடிக்கவில்லை. ஹிலரி, இந்த சூப்பர் பிரதிநிதிகளை தன் பக்கமிருந்து போகாமல் பார்த்துக்கொள்ள அவரது 30 வருட அதிகார அரசியல் அனுபவமும் செல்வாக்கும் உறுதுணையாக இருந்தன.
சுருக்கமாகச் சொன்னால் ஹிலரி கிளிண்டன், ஜனநாயகக் கட்சியின் டொனால்ட் ட்ரம்ப்பின் வெறுப்புப் பேச்சும், ஆண் திமிர் பேச்சுகளால் மட்டுமே அவரிடமிருந்து வேறுபட்டு நின்றார்.
அப்படியென்றால், பொருளாதாரக் கொள்கைகளில் ஹிலரிக்கும் ட்ரம்புக்கும் வேறுபாடு கிடையாதா? உண்டு; ஆனால் பெரிய அளவில் கிடையாது.
முக்கியமாக, உலகமயமாக்கலுக்கு எதிராக ட்ரம்ப் வைத்த அரைவேக்காட்டுத்தனமான கேள்விகளை ஹிலரி அரசியல் சரித்தன்மையுடன் எதிர்கொண்டாரே தவிர, அவற்றில் உள்ள உண்மைகளை அங்கீகரிக்க மறுத்தார்: அங்கீகரித்தால் அவர்களது கடந்த எட்டு வருட ஆட்சி விமரிசிக்கப்படும் என்று அவர் நன்கு உணர்ந்திருந்தார். இது, அவரது நம்பகத்தன்மையை குறைத்தது மட்டுமல்லாமல்; சாதாரணர்களிடமிருந்து அவரை அந்நியப்படுத்தியது.
அதே சமயத்தில், அமெரிக்க தொழிற்சாலைகள் முடங்கிப்போவது குறித்து ட்ரம்ப் உரத்துப் பேசிய சவடால் பேச்சுகள் பெருவாரியான மக்களை ஈர்த்தது. முதலில் உலகமயமாக்கல் முழுக்க முழுக்க பயனளிக்கும் என்று பேசிய ஹிலரி, அதனுடைய குறைகளை நாம் சரிசெய்து நமது தொழிலாளர்கள் பயன்பெற வழி செய்யவேண்டும் என்று பின்னர் ஒத்துக்கொண்டார். இடதுசாரி பெர்னியும், ரியலிட்டி டி.வி. நட்சத்திரம் கோடீஸ்வர ட்ரம்பும் தொழிலாளர்களைப் பற்றி பேசியதும், சமூக அநீதி ஒழிப்பு வீராங்கனை உலகமயமாக்கலைப் பற்றி பேசியதும், கடந்த அமெரிக்க அதிபர் தேர்தல் கண்ட பல நகைமுரண்களில் ஒன்றாகும்.
இது அமெரிக்காவில் மட்டுமல்ல; மேற்குலகில் உள்ள அனைத்து ஜனநாயக நாடுகளிலும் இதே நிலைதான். ஐரோப்பாவிலும் வட அமெரிக்காவிலும் இடதுசாரி அரசியல் சித்தாந்தம் என்பது உலகமயமாக்கலால் முற்றிலும் நீர்த்துப் போய்விட்டது. இதற்கு இரண்டு காரணங்களும், ஒரு உபரி அரசியல் காரணமும் பொதுவெளியில் முன்வைக்கப்படுகிறது.
1. உலகமயமாக்கலினால், அளவுக்கதிகமான குடியேறிகளின் வரவு உள்நாட்டு அமைதியைக் குலைத்து பிரச்னைகளைக் கூட்டிவிட்டது. உதாரணமாக, உள்ளூரில் குறைந்த சம்பளத்துக்கு வேலை பார்க்கத் தயாராக இருக்கும் குடியேறிகளால் ‘நமக்கு’ வேலை வாய்ப்பு குறைந்துவிட்டது.
2. சீனா, இந்தியா, பங்களாதேஷ் போன்ற நாடுகளில் உள்ள மலிவான தொழிலாளர்களால் மேற்குலகில் ஒரு காலத்தில் தழைத்தோங்கிய தொழில் வேலைவாய்ப்புகள் முற்றிலுமாக நலிந்துவிட்டன.
உபரிக் காரணம்: முஸ்லீம் தீவிரவாதம், அதனால் உருவாகியுள்ள அரசியல் அகதிகள்.
இந்தக் காரணங்கள் ஒருசில சூழ்நிலைகளில் உண்மையே. உதாரணமாக, மதம் சார்ந்த தீவிரவாதம் ஐரோப்பாவில் நிகழ்ந்து வருவது உண்மை. அதேபோன்று, குடியேறிகளிடம் உள்ள ‘வாழ்வதற்கான உத்வேகம்’ உள்ளூர்வாசிகளிடம் கிடையாது என்பதும் உண்மையே.
ஆனால் இவற்றைப் பற்றிய முழு விவாதமும் நடைபெறாமல் உள்ளூர் மற்றும் குடியேறிய மக்களை அச்சப்படுத்தும்நோக்கிலேயே இவ் விவாதம் செல்வதையும் மறுப்பதற்கில்லை.
அதேபோல, உலகமயமாக்கலால் மேற்குலகில் உள்ள தொழிற்சாலைகள் கீழைநாடுகளுக்குச் சென்றுவிட்டன என்பதில் உள்ள உண்மைக்கூற்றை மறுக்க முடியாது. சீனா ஒரு உதாரணம். ஆனால் எழுபதுகளில் மேற்குலக தொழில் கொள்கையில் ஏற்படுத்தப்பட்ட மாற்றங்களில் தொழிலாளர்களுக்கு எந்தப் பங்கும் இல்லாமல் போனது. தொழிற்சங்கங்கள் நசுக்கப்பட்டன அல்லது தொழிற்சாலைகள் மூடப்பட்டன. எந்தத் தொழில் உற்பத்தி தொடர்ந்து உள்நாட்டில் நடக்கும் என்பதைத் தீர்மானிப்பவர்கள் தொழிலதிபர்களும், பொருளாதார நிபுணர்களுமாக இருந்தார்கள்/இருக்கிறார்கள். எனவே, தொழில் நசிவில் உள்ள உண்மையை, காரணங்களை மேற்கத்திய ஊடகங்களோ, மற்றவர்களோ வெளிப்படையாகப் பேசுவதில்லை (குறிப்பாக அமெரிக்காவில்). அப்படிப் பேசுபவர்களின் எண்ணிக்கை மிகக் குறைவு. இவர்கள் சிவப்புக் கொடியேந்தி வீதிகளில் வலம் வரும் ஆர்ப்பாட்டக்காரர்கள். மேற்கத்திய நுகர்வுக் கலாச்சாரத்தில் இவர்களது குரல் மிகவும் சன்னமாகவே ஒலிக்கிறது.
2011இல் மார்க் டக்கன் என்ற கறுப்பர், போலீசாரின் தாக்குதலால் லண்டனில் இறந்துபோனபோது அதற்கு எதிர்ப்பாக தன்னிச்சையாக மக்கள் அரசுக்கெதிராக கலவரத்தில் ஈடுபட்டனர். அரசியல் கலவரமாக ஆரம்பித்த இந்த நிகழ்வு, இரண்டே நாட்களில் நுகர்வுக் கொள்ளையாக மாறியது. கலவரத்தில் ஈடுபட்ட மக்களின் நோக்கம் சந்தைப் பொருள்களை திருடி எடுத்துச் செல்வதாக மாறிவிட்டிருந்தது.
எலக்ட்ரானிக் பொருட்கள், ப்ளாஸ்மா டி.வி.க்கள், நைக் ஷூ, மேக் அப் சாதனங்கள் போன்ற ‘விலையுயர்ந்த’ பொருட்களே குறிவைத்து திருடப்பட்டன. நிறபேதத்தால் ஏற்பட்ட தன்னிச்சையான மக்கள் கலவரமே நுகர்வுப் பொருட்களைப் பார்த்து மனம் மாறியது, மேற்குலகின் அரசியல் சித்தாந்தச் சரிவுக்கு ஒரு சரியான எடுத்துக்காட்டாகும். இந்தக் கலவரத்தின்போது கொள்ளையடிக்கப்படாத ஒரே கடை புத்தகக் கடை(கள்) மட்டுமே.
அமெரிக்காவிலோ, ஒபாமா அதிபராக இருக்கும்போதே அவர் ஆட்சியிலேயே கறுப்பின மக்களின்மீது போலீசார் காட்டிய வன்முறையான அத்துமீறல்கள் – அச் சமூகத்தில் உள்ள நிறபேதமானது, கறுப்பர் ஒருவர் அதிபரான பின்னும் சுடர்விட்டு எரிந்துகொண்டிருக்கிறது என்பதையே காட்டுகிறது. 53 சதவிகித வெள்ளை இனப் பெண்களும் 63 சதவிகித ஆண்களும் ட்ரம்புக்கு வாக்களித்ததும்கூட இந்த நிற வெறுப்பு அரசியலின் அடுத்த கட்டம் என்று நாம் புரிந்து கொள்ளலாம். அதே சமயத்தில், ஹிலரியை நம்பமுடியாமல் வாக்களிக்க மறுத்த கறுப்பர்கள் சொல்வது நிற அரசியல் மீதுள்ள அவர்களுக்குள்ள அச்சத்தையே காட்டுகிறது.
அப்படியானால், ஹிலரியை வலதுசாரிக்கு எதிரான வேட்பாளர் என்பதை எவர் முன்னிலைப்படுத்தினர்? அமெரிக்க ஊடகங்களும் அவற்றின் கருத்துக்கணிப்பு அரசியலும். இதை அடுத்த வாரத்தில் பார்க்கலாம்.
கட்டுரையாளர் குறிப்பு: முரளி ஷண்முகவேலன்
[முரளி ஷண்முகவேலன்](https://mobile.twitter.com/muralisvelan) – ஊடக மானுடவியல் ஆய்வாளர் – லண்டன் பல்கலைக்கழகம் – ஸ்கூல் ஆஃப் ஓரியண்டல் & ஆஃப்ரிக்கன் ஸ்டடீசில் , சாதி மற்றும் தகவல்தொடர்பு குறித்து ஆய்வு மேற்கொண்டிருப்பவர்.
அதிர்ச்சி வெற்றியும் சாமானியர்களும் – கட்டுரை 1 – முரளி சண்முகவேலன்
டொனால்ட் ட்ரம்புக்கு வாக்களித்தவர்கள் யார்? – கட்டுரை 2 – முரளி ஷண்முகவேலன்